هنر سیر و سفر

زمان پیما، یا مسافر زمان ( بهتر است او را زمان پیما بنامیم ) درباره موضوعی اسرار آمیز و ناشناخته با ما سخن می گفت. چشمان خاکستری اش می درخشیدند و پلکانش تکان می خوردند، و چهره‎ی معمولا رنگ پریده و زردش مسخ و برافروخته شده بود. آتش بخاری زبانه می کشید و درخشش لطیف نورهای سفید و نقره گون آن در حباب های روی لیوان های‎مان پدیدار و محو می شدند. ...ماشین زمان / ا هنر سیر و سفر...

آنان که هنوز از او خبر نگرفته اند، خواهند دید؛ و آنان که هنوز نشنیده اند، خواهند دانست. وقتی به بن رسیدم، هوا تاریک شده بود. به خودم فشار آوردم نگذارم ورودم به ترتیبی بگذرد که در عرض پنج سال خانه به دوشی می گذشت و شکلی خودکار به خود گرفته بود؛ پله های ایستگاه پایین، پله های ایستگاه بالا، کیف سفری به کنار، بلیط قطار از جیب پالتو بیرون، کیف زیر بغل، دادن بلی هنر سیر و سفر...

مقدمه داخل سفر از همان اول باری که علاقه مند به کتاب خوانی شدم، یکی از کتاب هایی که همیشه تصاویر ذهنی ام را می ساخت کتاب خاطراتی بود از سفر آمریکا که «جلال رفیع» در زمانی که دل و دماغ نویسندگی داشت با عنوان «در بهشت شداد» نوشته بود. ... فریم اول نیویورک؛ گنج دار و دسته های نیویورک نیویورک، نیویورک، نیویورک. نیویورک شهر نیست. اژدهاست. وارد شهر که می شوی ا هنر سیر و سفر...

باران بهاری جورج فیشر هنوز بیدار بود. درازکش، به تصادفی فکر می کرد که در خیابان 121 دیده بود. ماشین به مرد جوانی زده بود. او را به داروخانه ای در برادوی برده بودند، صاحب داروخانه کاری از دستش برنیامده بود. منتظر آمبولانس شده بودند، مرد روی پیشخوان، در انتهای داروخانه افتاده بود، نگاهش به سقف بود، می دانست دارد می میرد. ... باران بهاری / کفش های خدمتکار و هنر سیر و سفر...